Terapia psychologiczna

to niesienie pomocy dzieciom i młodzieży z problemami emocjonalnymi, doświadczającym niepowodzeń szkolnych, przejawiającym trudności wychowawcze.

Pomoc ta dotyczy również rodziców. Dzięki terapii otrzymują oni wskazówki do pracy z dzieckiem, ustalane są wspólne oddziaływania terapeutyczno-wychowawcze.

Głównym celem terapii psychologicznej jest dotarcie do wnętrza pacjenta, rozpoznanie negatywnych emocji, źródła niepokoju oraz często fałszywych wyobrażeń na dany temat.

W pracy terapeutycznej realizowane są różne zadania w zależności od potrzeb :

  • usuwanie patologicznych mechanizmów leżących u podstaw nieprawidłowych zachowań,
  • stosowanie wzmocnień pozytywnych (zachęty, pochwały),
  • wyciszanie niepowodzeń,
  • rozładowanie napięć,
  • uczenie odporności na sytuacje trudne oraz sposobów pokonywania trudności i radzenia sobie ze stresem,
  • poprawa nastroju,
  • budowanie adekwatnej samooceny,
  • zwiększanie samowiedzy i samoakceptacji,
  • odreagowanie napięć,
  • motywowanie do działania ukierunkowanego na cel,
  • uczenie planowania, organizowania i osiągania celów własnych działań,
  • budowanie wiary we własne siły i możliwości.

W Poradni prowadzone są zajęcia z terapii pedagogicznej dla dzieci ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu oraz z trudnościami w nauce.

Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu rozpoznawane są u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym. Spowodowane są one zaburzeniami niektórych funkcji poznawczych: wzrokowych, słuchowych, językowych i ich integracji; zaburzeniami uwagi, pamięci, lateralizacji, orientacji przestrzennej, motoryki, itp.

Specyficzne trudności mogą dotyczyć problemów w :

  • zapamiętywaniu liter,
  • czytaniu,
  • opanowaniu poprawnej pisowni, w tym popełnianie błędów ortograficznych,
  • opanowaniu kaligrafii (niski poziom graficzny pisma),itp.,
  • nauce innych przedmiotów, np. języków obcych, geografii, geometrii.

W pracy terapeutycznej realizowane są różne zadania w zależności od potrzeb:

KOREKCYJNE:

  • usprawnianie i korekta zaburzonych funkcji poznawczych: percepcji wzrokowej, słuchowej, motoryki i ich współdziałania, uwagi, pamięci, lateralizacji, orientacji przestrzennej,itp.

DYDAKTYCZNE:

  • utrwalanie znajomości liter, wdrażanie do umiejętności czytania i pisania i usprawnianie tych funkcji, ćwiczenia w zakresie graficznej strony pisma, ortografii, itp.

PSYCHOTERAPEUTYCZNE:

  • stosowanie wzmocnień pozytywnych, zachęty, pochwały, a wyciszanie niepowodzeń, rozładowywanie napięć, wyciszanie nadpobudliwości, ćwiczenia relaksacyjne, ćwiczenia koncentracji uwagi, uczenie wytrwałości w pracy, odporności na sytuacje trudne i radzenia sobie ze stresem, motywowanie do podejmowania wysiłku umysłowego i pokonywania trudności, itp.

PRACA TERAPEUTYCZNA TO RÓWNIEŻ:

  • pomoc dla rodziców poprzez udzielanie wskazówek do pracy z dzieckiem w domu, udostępnianie materiałów do ćwiczeń, prowadzenie zajęć otwartych, w których rodzice mogą uczestniczyć,
  • współpraca z nauczycielami, ustalanie wspólnych oddziaływań terapeutycznych, wychowawczych i dydaktycznych wobec dzieci objętych terapią, wymiana doświadczeń w pracy terapeutycznej, udostępnianie materiałów do ćwiczeń, w tym różnych programów komputerowych.

 Dzieci przyjmowane są na terapię w poradni po wcześniejszym badaniu, rozpoznaniu zaburzeń rozwojowych oraz uzgodnieniu z rodzicami warunków prowadzenia terapii.

Jak dostać się na terapię logopedyczną?

Decyduje o tym logopeda po przeprowadzeniu badania

  • po uprzednim (telefonicznym lub osobistym) umówieniu przez rodzica wizyty dla dziecka u logopedy (numery telefonów patrz: kontakt)
  • dziecko wytypowane jest na terapię po pilotażowych badaniach logopedycznych w przedszkolu lub szkole
  • dziecko kierowane jest do logopedy przez innych specjalistów (pedagog, psycholog) podczas badań w naszej poradni.

Jakie nieprawidłowości w mowie są najczęstszą przyczyną kierowania na terapię logopedyczną?

  • dyslalie, czyli opuszczanie, zamienianie lub zniekształcanie głosek, w tym najczęściej nieprawidłowa wymowa głosek sz, ż, cz, dż, r
  • samoistne (nie spowodowane innym zaburzeniem, chorobą) opóźnienia w rozwoju mowy
  • deficyty językowe u dzieci z ryzyka dysleksji i ze zdiagnozowanymi specyficznymi trudnościami w uczeniu się
  • niepłynność mowy, głównie jąkanie
  • nieprawidłowości i zaburzenia mowy wynikające z niepełnosprawności dziecka, deficytów i zaburzeń rozwojowych lub problemów zdrowotnych

Na czym polega terapia logopedyczna?

  • na usprawnianiu narządów artykulacyjnych poprzez wykonywanie ćwiczeń, głównie języka i masaż języka
  • na wywoływaniu głosek i ich utrwalaniu (z wykorzystaniem atrakcyjnych pomocy logopedycznych)
  • na ogólnym stymulowaniu rozwoju mowy, kompetencji językowych
  • na ćwiczeniu percepcji słuchowej, wzrokowej, koordynacji wzrokowo-ruchowej, grafomotoryki, usprawnianiu czytania i pisania (elementy terapii pedagogicznej)
  • na wykonywaniu, zadanych przez logopedę, ćwiczeń w domu
  • terapia logopedyczna prowadzona jest w poradni i w Punktach Konsultacyjnych-Logopedycznych

Poradnia prowadzi szeroko rozumiane działania profilaktyczne. Są one skierowane głównie do dzieci i młodzieży, ale też do ich rodziców, nauczycieli i wychowawców. Realizowane są poprzez różnego rodzaju zajęcia warsztatowe (jednorazowe i cykliczne), pogadanki, prelekcje, wykłady.

Najczęstszą i wydaje się najbardziej skuteczną formą działań profilaktycznych są różnorodne zajęcia warsztatowe, programy edukacyjne, które realizujemy w następujących zakresach:

  • profilaktyka uzależnień,
  • edukacja prozdrowotna,
  • integracja środowiska,
  • efektywne uczenie się,
  • komunikacja społeczna,
  • nabywanie i rozwijanie umiejętności negocjowania i rozwiązywania konfliktów,
  • radzenie sobie ze swoimi emocjami.

Realizujemy między innymi następujące programy profilaktyczne:

„Drugi Elementarz”

Program ten dostarcza wiele informacji na temat alkoholu, zagrożeń towarzyszących używaniu substancji psychoaktywnych. Uczy odmawiania i opierania się naciskowi grupy, przedstawia też sposoby osiągania satysfakcji w życiu bez używania tych substancji.

„Spójrz Inaczej”

Program ten kładzie szczególny nacisk na kształtowanie osobowości dziecka i wspieranie jego rozwoju. Skupia się na obszarach ważnych w profilaktyce uzależnień, m.in. na systemach wartości, wpływach społecznych, uczeniu się rozwiązywania problemów i konfliktów, uczeniu umiejętności życiowych, oferowaniu alternatywnych form spędzania wolnego czasu. Celem programu jest taki wpływ na dziecko, aby radziło sobie lepiej, bez nadmiernego napięcia z rozwiązywaniem problemów, aby rozumiało siebie, umiało współżyć z innymi i potrafiło również znajdować w samym sobie oparcie w trudnych sytuacjach. Treści programu zamknięte są w czterech blokach tematycznych.

„Zanim Spróbujesz”

Program dotyczy alkoholu, narkotyków, nikotyny i innych substancji uzależniających. Celem programu jest dostarczenie informacji o środkach uzależniających i uzależnieniach, nauczenie jak kierować się własnym zdaniem w sytuacji wyboru, zwłaszcza w warunkach presji grupowej oraz nauczenie umiejętności pozwalających radzić sobie z napotkanymi w życiu trudnościami.

„Debata”

Program autorstwa Krzysztofa Wojcieszka przeznaczony dla młodzieży od klas szóstych szkoły podstawowej. Spotkanie 2-3 godzinne realizowane z wykorzystaniem metod aktywizujących. Praca zakłada zmianę przekonań normatywnych dotyczących picia alkoholu, silnie podkreślana jest wartość postaw abstynenckich.

„Nasze Spotkania”

Program składa się z dziesięciu sesji, z których każda trwa półtorej godziny. Celem programu jest pomoc w rozwoju osobistym młodych ludzi. Obejmuje cztery obszary: kontakt z samym sobą, z innymi osobami, umiejętność radzenia sobie z trudnościami i umiejętność pomagania innym. Realizowany jest w klasach gimnazjalnych i w szkołach średnich. Nasze spotkania integrują samych uczniów oraz nauczyciela z uczniami, radykalnie zwiększając możliwości wzajemnej współpracy.

„Jak żyć z ludźmi”

Głównym jego celem jest rozwinięcie najważniejszych umiejętności interpersonalnych:

  • komunikowania się z ludźmi,
  • podejmowania decyzji,
  • chronienia siebie w sytuacji nacisku grupowego,
  • radzenia sobie ze stresem,
  • budowania właściwego wizerunku własnej osoby,
  • otwartości,
  • empatii.

Ponadto program dostarcza informacji na temat środków uzależniających. Przeznaczony jest do pracy z młodzieżą ze starszych klas szkół podstawowych oraz szkół ponadpodstawowych. Realizatorami mogą być psycholodzy lub pedagodzy, wyszkoleni i mający doświadczenie w pracy terapeutycznej z grupą. Program wydano w formie książki składającej się z trzech części. Pierwsza część, teoretyczna, omawia najważniejsze zasady pracy z grupą, cechy dobrego prowadzącego, niezbędne elementy zajęć z młodzieżą. Druga – podaje propozycje zajęć, bogaty zestaw ćwiczeń i technik. Trzecią stanowią materiały pomocnicze: ankiety, kwestionariusze, rysunki, tabele.

„SAPER, czyli jak rozminować agresję”

Programu proponuje integrację zespołu klasowego. Doświadczenie pokazuje, że gdy uczniowie znają się lepiej, wówczas rzadziej prezentują zachowania agresywne. Agresja często wynika z nieznajomości siebie. Kolejne zajęcia uczą, jak rozpoznawać emocje i radzić sobie z nimi, co w konsekwencji zmniejsza ilość zachowań destrukcyjnych. Skuteczne radzenie sobie z agresją nie jest też możliwe bez jasnych norm i konsekwencji w postępowaniu oraz troski o budowanie właściwych relacji. Zastosowane ćwiczenia pobudzają uczniów do zastanowienia się, wymiany zdań i podejmowania słusznych decyzji.

EEG Biofeedback jest alternatywną metodą w stosunku do tradycyjnych metod leczenia i terapii. W niektórych przypadkach ją zastępuje, w innych uzupełnia.
Nie stosujemy żadnej farmakologii, bioenergii, ani naświetleń. Jest to forma treningu, wymagająca silnej woli i motywacji.

EEG Biofeedback najczęściej stosowany jest w:

  • zaburzeniach koncentracji uwagi
  • zaburzeniach procesów uczenia się, np. u „dyslektyków”
  • zaburzeniach zachowania, np. u dzieci z ADHD
  • zaburzeniach mowy, np. u dzieci jąkających się
  • zaburzeniach rozwoju psychomotorycznego wieku dziecięcego
  • zaburzeniach nastroju
  • po urazach głowy, po udarach mózgu

Główne korzyści z treningu EEG Biofeedback to:

  • lepsza koncentracja, większa uwaga,
  • szybsze i łatwiejsze uczenie się,
  • łatwiejsze podejmowanie decyzji,
  • zmniejszenie liczby błędów,
  • zahamowanie lęków, tremy,
  • głębszy i łatwiej osiągany relaks,
  • lepsza samokontrola,
  • zwiększona odporność na stres

Przekładając to na konkrety codziennego życia:

  • zaczynamy się szybciej i efektywniej uczyć, popełniamy mniej błędów,
  • jesteśmy bardziej skoncentrowani, nasze reakcje są szybsze i trafniejsze,
  • przestajemy mieć niepożądane blokady psychiczne,
  • stajemy się radośniejsi i spokojniejsi, nasze zachowanie poprawia się,
  • uszkodzony mózg (np. przy afazjach) zaczyna sprawniej pracować.

Z bezpłatnej terapii przy użyciu EEG Biofeedback można skorzystać po wcześniejszym telefonicznym uzgodnieniu terminu z Agnieszką Spadło (logopeda) lub Jarosławem Sołkiewiczem (pedagog) – numer telefonu do sekretariatu poradni.

Z chwilą ukończenia gimnazjum uczniowie muszą dokonać bardzo ważnego wyboru życiowego – co robić po zakończeniu szkoły. Podjęcie przez ucznia mądrej i trafnej decyzji dotyczącej wyboru zawodu nie jest zadaniem łatwym. Do tej decyzji należy ucznia przygotować.

Poradnia prowadzi zajęcia warsztatowe zawodoznawcze i pogadanki w kl. III gimnazjum i klasach III szkół ponadgimnazjalnych. Podczas zajęć związanych z orientacją zawodową uczniowie uzyskują wiedzę o poszczególnych zawodach, o możliwych kierunkach dalszego kształcenia, poznają swoje możliwości psychofizyczne, zainteresowania, predyspozycje. Zwiększa to szansę na podjęcie trafnych, świadomych decyzji.

Istotną sprawą jest też uświadomienie uczniom, że zawód nie musi być wyborem na całe życie. Zmieniający się rynek pracy coraz częściej wymusza konieczność zmiany kwalifikacji, dobrze radzą sobie z tym osoby, które umieją i chcą się uczyć.

Do zadań poradni w tym obszarze należy również:

  • diagnozowanie predyspozycji zawodowych uczniów na indywidualnych badaniach psychologiczno-pedagogicznych,
  • udzielanie specjalistycznej pomocy uczniom z przeciwwskazaniami zdrowotnymi do wyboru zawodu,
  • udostępnianie informacji o zawodach i ścieżkach edukacyjnych, typach szkół ponadgimnazjalnych i sieci szkolnictwa na poziomie lokalnym (w tym szkolnictwa specjalnego),
  • udzielanie pomocy szkołom w procesie przygotowania uczniów do wyboru zawodu i kierunkach dalszego kształcenia.

Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Bodzentynie prowadzi doradztwo zawodowe psychologiczne i pedagogiczne dla młodzieży, rodziców i nauczycieli oraz kształtuje u młodzieży umiejętność racjonalnego wyboru kierunku kształcenia i zawodu.

Konsultacje, mediacje w szkołach, interwencje kryzysowe, prelekcje dla rodziców, nauczycieli, uczniów, spotkania z Radami Pedagogicznymi w szkołach, inne.

  • Poradnia organizuje i uczestniczy w spotkaniach, konsultacjach, rozmowach, mediacjach, interwencjach kryzysowych – w szkole, w domu rodzinnym dziecka, w poradni, w Punkcie Konsultacyjnym w terenie.
  • Uczestniczymy w posiedzeniach Rad Pedagogicznych w szkołach i przedszkolach, zgodnie z zapotrzebowaniem ze strony środowiska, w ustalonych wcześniej terminach.
  • Bierzemy udział w wywiadówkach szkolnych z prelekcjami, pogadankami, konsultacjami dla rodziców i nauczycieli, w ustalonych wcześniej terminach.
  • Odpowiadamy na prośby rodziców, nauczycieli, uczniów w zakresie różnorodnych działań psychologiczno-pedagogiczno-logopedycznych pomagających uczniom. 

Terapia integracji sensorycznej ma postać ukierunkowanej zabawy, w której dziecko chętnie uczestniczy, bo tworzy zajęcia wspólnie z terapeutą. 

Podczas terapii nie uczy się dzieci konkretnych umiejętności. Cel terapii skoncentrowany jest raczej na poprawie integracji pomiędzy zmysłami w układzie nerwowym. W pracy tą metodą terapeuta stymuluje zmysły dziecka oraz usprawnia takie zakresy jak np: motoryka mała, motoryka duża, koordynacja wzrokowo-ruchowa.

Terapia integracji sensorycznej odbywa się w pomieszczeniu specjalnie do tego przystosowanym. Do terapii wykorzystywany jest specjalistyczny sprzęt taki jak: podwieszane platformy, huśtawki, hamaki, deskorolki, trampoliny, tunele, piłki gimnastyczne, równoważnie, a także materiały różnej faktury do stymulacji dotykowej, materiały do stymulacji wzrokowej, węchowej, smakowej itp.

Terapeuta SI bazując na swojej wiedzy, dostosowuje trudność zadań i ćwiczeń do poziomu możliwości dziecka oraz jego samopoczucia. Inaczej ujmując, ćwiczenia nie mogą być ani zbyt łatwe, ani zbyt trudne dla dziecka. Ciągłe balansowanie na granicy możliwości dziecka poprawia organizację ośrodkowego układu nerwowego i wpływa na zmianę zachowania w sferze motorycznej oraz emocjonalnej, poprawia funkcje językowe i poznawcze, a przede wszystkim przejawia się lepszą efektywnością uczenia się.

W trakcie terapii postępy dziecka są monitorowane poprzez wykonywanie różnego rodzaju testów, jak również poprzez obserwację zmian zachowania.
Atmosfera podczas terapii sprzyja rozwojowi wewnętrznej potrzeby zdobywania i poznawania środowiska. Dziecko czując, że odnosi sukcesy w coraz większej ilości różnorodnych zadań i bardziej skomplikowanych działaniach podnosi swoją samoocenę i chętnie uczestniczy w zajęciach.

Zajęcia odbywają się w Sali integracji sensorycznej w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym w Podzamczu Chęcińskim.

Diagnoza logopedyczna

ma na celu zbadanie stanu i poziomu rozwoju mowy u dziecka:

  • czy i jak dziecko nawiązuje kontakt, jakie ma zachowania społeczne
  • czy właściwe rozumie mowę
  • czy ma sprawne narządy artykulacyjne (dużą wagę logopeda przywiązuje do sprawności języka)
  • czy wszystkie głoski dziecko wymawia prawidłowo, a jeśli nie, to w jaki sposób je realizuje
  • czy dziecko ma płynność mowy
  • jaki ma zasób słownictwa i jak się wypowiada
  • czy nie ma widocznych nieprawidłowości ze strony układu oddechowego, aparatu fonacyjnego, migdałów
  • czy nie wykazuje nieprawidłowości w aspekcie poprawnego słyszenia

WAŻNYM elementem diagnozy logopedycznej jest wywiad z rodzicem (opiekunem) dziecka. Logopeda pyta m.in. o przebieg rozwoju, głównie ruchowego i mowy. U małych dzieci analizuje sposób karmienia, przyjmowania pokarmów, pyta o ogólny stan zdrowia dziecka, jego zachowanie, podejmowane zabawy. U uczniów orientacyjnie sprawdza umiejętności szkolne, głównie czytanie i pisanie, percepcję słuchową, pyta o zachowania społeczne.

Zdarza się, że logopeda prosi o przeprowadzenie badań uzupełniających, np. laryngologicznych, ortodontycznych albo pedagogiczno-psychologicznych.

Logopeda ma możliwość badania słuchu i wzroku za pomocą Platformy Badań Zmysłów.

Diagnoza pedagogiczna

ma na celu określenie poziomu wiedzy i umiejętności badanego w stosunku do wymagań programowych obowiązujących na danym etapie kształcenia, a w przypadku występowania u dziecka trudności w nauce, wskazanie podłoża tych trudności.

W badaniu pedagogicznym wykorzystuje się takie narzędzia jak: rozmowa, obserwacja pedagogiczna, wywiad z rodzicem, informacje od nauczycieli, testy czytania, pisania, matematyczne, analiza wytworów dziecka.

Głównym celem diagnozy pedagogicznej jest wskazanie optymalnego dla dziecka sposobu kształcenia i wychowania.

Diagnoza psychologiczna

służy rozpoznaniu potencjalnych możliwości rozwojowych dziecka, jego mocnych stron, zdolności, zainteresowań. Pozwala określić deficyty rozwojowe dziecka, które uniemożliwiają sprostanie stawianym wymaganiom, np. dysleksja, dyskalkulia, opóźnienie rozwoju poznawczego. Stosowana jest również, gdy dziecko ma problemy emocjonalne, trudności w funkcjonowaniu społecznym, rozwoju osobowości czy problemy rodzinne.

Dzięki diagnozie psychologicznej możemy określić jakiej formy pomocy potrzebuje nasze dziecko, by mogło optymalnie funkcjonować w szkole, rodzinie, środowisku rówieśników.

Diagnoza psychologiczna prowadzona jest za pomocą:

  • specjalistycznych testów psychologicznych
  • obserwacji dziecka i rozmowy z nim
  • wywiadu przeprowadzonego z rodzicami
  • opinii od innych psychologów, lekarzy, nauczycieli.